شهر زیبای من میتواند چشمانمان را با رنگهایش به دنیایی از نوستالژيهای کودکی ببرد. روزهایی که موضوع انشاهایمان تعریفی از

شهرمان بود.نقاشی هایمان ساختمانهای قرمز با سقف های لیمویی بود و پنجره های آبی … کاش جسارت های کودکی در دنیای

حقیقی وسیع تر بشوند . برای اینکه رنگها محبت می آورند . لبخند هدیه میدهند .